Το Βασίλειο της Ελλάδας υπήρξε κράτος που αναγνωρίσθηκε με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1832 από τις Μεγάλες Δυνάμεις (Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία και Ρωσία). Αποτέλεσε το πρώτο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος, έπειτα από την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ενώ είχε προηγηθεί η δημιουργία της Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδας, Α’ Ελληνική Δημοκρατία.
Τα εδάφη του νέου αυτού κράτους υπήρξαν οι απελευθερωμένες περιοχές από την Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και την μετέπειτα παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων.
Η Ελλάδα αναφερόταν ως Βασίλειον τῆς Ἑλλάδος όλο το διάστημα της νεότερης ιστορίας της, κατά το οποίο το πολίτευμα της χώρας ήταν Βασιλευομένη Δημοκρατία, δηλαδή από το 1832 μέχρι το 1924, οπότε και εγκαθιδρύθηκε η Βʹ Ελληνική Δημοκρατία, από το 1935–1941, οπότε και εγκαθιδρύθηκε η Ελληνική Πολιτεία. Από το 1944 έως το 1973, οπότε και εγκαθιδρύθηκε η Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία.
Ο Οίκος της Ελλάδας είναι πλάγιος κλάδος του Οίκου του Γκλύξμπουργκ-Δανίας, που με τη σειρά του είναι πλάγιος κλάδος του Οίκου του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόνντερμπουρκ-Γκλύξμπουργκ. Ιδρύθηκε από τον Γεώργιο Α΄, Βασιλέα των Ελλήνων και ανέδειξε έξι ανώτατους άρχοντες της Ελλάδας έως το δημοψήφισμα του 1973.
Ο Οίκος έχει έναν πλάγιο κλάδο: τον ίδρυσε ο Ανδρέας (1882-1944), πρίγκιπας της Ελλάδας. Με το γάμο τού γιου του Φιλίππου (γενν. 1921) με την Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου, ο γιος τους Κάρολος (γενν. 1948) έγινε διάδοχος του θρόνου του Ηνωμένου Βασιλείου.